зага́нны поро́чный; предосуди́тельный;

◊ з. круг — поро́чный круг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кру́гам, прысл.

У форме круга, утвараючы круг.

Стаць вакол стала к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́льт

‘круг; паварот; ухіленне ад удару’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́льт во́льты
Р. во́льта во́льтаў
Д. во́льту во́льтам
В. во́льт во́льты
Т. во́льтам во́льтамі
М. во́льце во́льтах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кровазваро́т, -ту м., физиол. кровообраще́ние ср.;

○ круг ~ро́ту — круг кровообраще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кругападо́бны, -ая, -ае.

Падобны па форме на круг.

Кругападобная дзялянка лесу.

|| наз. кругападо́бнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́р

‘круг танца; этап; ваеннае збудаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ту́р ту́ры
Р. ту́ра ту́раў
Д. ту́ру ту́рам
В. ту́р ту́ры
Т. ту́рам ту́рамі
М. ту́ры ту́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шы́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., што.

Рабіць больш шырокім, павялічваць, развіваць.

Ш. возера.

Ш. круг знаёмстваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выратава́льны, -ая, -ае.

Які служыць для выратавання, садзейнічае яму.

В. круг.

Выратавальныя прыёмы.

|| наз. выратава́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ава́л, -а, м.

Фігура, якая ўтворана замкнутай крывой лініяй і нагадвае формай падоўжаны круг.

Прыгожы а. твару.

|| прым. ава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чы́жык², -а, м.

Дзіцячая гульня, у якой завостраная з двух канцоў палачка заганяецца кіем у круг, а таксама сама такая палачка.

Гуляць у чыжыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)