плоць ж. плоть;

○ кра́йняя п. — анат. кра́йняя плоть;

◊ п. ад пло́ці — плоть от пло́ти;

п. і кроў — плоть и кровь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́йний

1. (находящийся на краю) кра́йні;

кра́йняя изба́ кра́йняя ха́та;

кра́йняя ле́вая полит. кра́йняя ле́вая;

кра́йние чле́ны пропо́рции мат. кра́йнія чле́ны прапо́рцыі;

2. (чрезвычайный) кра́йні, надзвыча́йны; (последний) апо́шні;

кра́йние ме́ры кра́йнія (надзвыча́йныя, апо́шнія) ме́ры (за́хады);

кра́йний срок апо́шні тэ́рмін;

кра́йняя цена́ апо́шняя цана́;

кра́йняя необходи́мость кра́йняя неабхо́днасць (пі́льная патрэ́ба);

в кра́йнем слу́чае у кра́йнім вы́падку;

к кра́йнему сожале́нию на вялі́кі жаль;

по кра́йней ме́ре прына́мсі, па кра́йняй ме́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Крайняя, выпуклая з аднаго боку дошка, якая атрымліваецца ў выніку падоўжнай распілоўкі бервяна.

Прыбудова з аполкаў.

|| прым. апо́лкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрыто́мнасць, -і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

Быць у непрытомнасці.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Напалохацца да непрытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разява́цтва, ‑а, н.

Разм. Крайняя рассеянасць і няўважлівасць; паводзіны разявакі. Карыстаючыся давер’ем, а ў асобных выпадках разявацтвам хатніх гаспадынь, .. [жанчына] займалася крадзяжом. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краёк, крайка, м.

Разм. Вузкая, крайняя палоска чаго‑н.; самы край, кончык. Краёк стала. □ [Абвестка] вісела на адным крайку — мабыць, нехта адляпіў яе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́йні в разн. знач. кра́йний;

~няя ха́та — кра́йняя изба́;

к. насе́лены пункт на по́ўначы — кра́йний населённый пункт на се́вере;

~няя — неабхо́днасць кра́йняя необходи́мость;

~няя ле́вая — кра́йняя ле́вая;

~нія чле́ны прапо́рцыі — кра́йние чле́ны пропо́рции;

◊ у ~нім вы́падку — в кра́йнем слу́чае;

па ~няй ме́ры — по кра́йней ме́ре;

~нія ме́ры — кра́йние ме́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыкалі́зм, -у, м.

1. Крайняя, бескампрамісная грамадска-палітычная пазіцыя партыі або групы асоб, якая характарызуецца імкненнем да кардынальных змен у сацыяльна-палітычнай сферы.

Палітычны р.

2. Склад думак і дзеянняў, уласцівы радыкалу (у 2 знач.); палітычная смеласць, рашучасць.

|| прым. радыкалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)