канча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да кончыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

израсхо́доваться зрасхо́давацца, расхо́давацца; (прийти к концу — ещё) вы́йсці; ко́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паканча́цца, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Кончыцца, завяршыцца — пра ўсё, многае. [Тоня] глядзеў у цёмную страху і думаў пра сябе і людзей. Паканчаліся войны, прайшлі рэвалюцыі, людзі паварочаліся з франтоў. Чорны.

2. Паўміраць — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истощи́ться

1. змардава́цца; знясі́ліцца;

2. (о почве) спусто́шыцца, абяспло́дзіцца, вы́сіліцца;

3. (исчерпаться) вы́чарпацца; (израсходоваться) вы́даткавацца, зрасхо́давацца;

4. (о терпении) ко́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Адарвацца, аддзяліцца ад чаго-н.

Трос абарваўся.

2. Не ўтрымаўшыся, зваліцца, упасці адкуль-н.

А. з рыштавання.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Нечакана спыніцца, перарвацца (пра якое-н. дзеянне, працэс).

Гутарка абарвалася.

Песня абарвалася.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Рэзка, без паступовага пераходу кончыцца.

За горадам шаша абарвалася.

5. Абнасіцца, знасіць да дзірак вопратку.

|| незак. абрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абры́ў, -ры́ву, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераста́ць, ‑стану, ‑станеш, ‑стане; зак., звычайна з інф.

Спыніць якое‑н. дзеянне, выйсці з якога‑н. стану. Аркестр перастаў іграць, і пары пачалі выходзіць у парк. Скрыпка. Спіць хлопчык, як забіты, і кашляць перастаў. Гарэцкі. Камунізм перастаў быць толькі навуковай тэорыяй, ён выйшаў на прасторы рэвалюцыйнай практыкі. «Звязда». // Спыніцца, кончыцца (пра дождж, снег, вецер). Дождж перастаў на світанні, і хлопцы зараз жа пачалі рыхтавацца ў дарогу. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канча́цца несов.

1. конча́ться, ока́нчиваться, зака́нчиваться;

2. (иссякать, расходоваться) конча́ться;

запа́сы ~ча́ліся — запа́сы конча́лись;

3. (завершаться) разреша́ться;

4. умира́ть (в муках); конча́ться;

1-4 см. ко́нчыцца;

◊ к. з ро́гату — умира́ть (помира́ть) со́ смеху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарва́цца, ‑рвуся, ‑рвешся, ‑рвецца; ‑рвёмся, ‑рвяцеся; зак.

1. Адарваўшыся, аддзяліцца ад чаго‑н. Трос абарваўся.

2. Не ўтрымаўшыся, сарвацца, зваліцца адкуль‑н. [Даўгулевіч:] — Мне было горача і сніўся сон, нібы мы з Адэляю падымаліся на высокія горы, яна абарвалася і паляцела ў прорву. Гурскі.

3. перан. Нечакана спыніцца, перарвацца (пра якое‑н. дзеянне, працэс). Яшчэ некалькі хвілін, і гэтая вінаватая песня паравоза абарвалася, прыціхла. Колас. // Рэзка, без паступовага пераходу кончыцца. За вёскай шаша абарвалася.

•••

Сэрца абарвалася гл. сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разреши́ться

1. (стать решённым) вы́рашыцца;

2. (закончиться) вы́рашыцца, ко́нчыцца;

3. (кем) нарадзі́ць; (создать — ещё) разг., шутл. ствары́ць;

разреши́ться сы́ном нарадзі́ць сы́на;

разреши́ться рома́ном ствары́ць (нарадзі́ць) рама́н;

◊

разреши́ться от бре́мени уст. нарадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здохнуць, пасці, прапасці; дайсці, кончыцца, скончыцца, выпруціцца (разм.) □ адкінуць хвост, выцягнуць ногі, выпрастаць ногі, задраць ногі, выпруціць ногі, задраць капыты

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)