Кок ’падзыўны або трывожны кліч пеўня’ (Нар. лекс.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кок-сагы́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кок-сагы́з
Р. кок-сагы́зу
Д. кок-сагы́зу
В. кок-сагы́з
Т. кок-сагы́зам
М. кок-сагы́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

...кок, ‑а, м.

Другая частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «кокі», «кок ​3», напрыклад: стрэптакок, стафілакок і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з бот. кок-сагы́з, -зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кок-сагы́з, -зу м., бот. коксагы́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кок-сагы́з, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая каўчуканосная расліна сямейства складанакветных.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́кі, -аў, адз. кок, -а, м. (спец.).

Шарападобныя бактэрыі.

|| прым. ко́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́кі, ‑аў; адз. кок, ‑а, м.

Шарападобныя бактэрыі.

[Ад грэч. kokkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́кки бакт. ко́кі, -каў мн.;

кокк ед. кок, род. ко́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кучу́р ’цурбан, кругляк дроў’ (Сл. паўн.-зах.). Да *качур. Параўн. покат (гл.) ’тоўсты сук’. Словаўтварэнне пры дапамозе суфікса -ур/‑юр:⇉*качур < *кок + игь (Сцяцко, Афікс. наз., 174).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)