абха́зы і абха́зцы, -аў, адз. абха́з, -а і абха́зец, -зца, м.
Народ, які складае асноўнае, карэннае насельніцтва Абхазіі.
|| ж. абха́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.
|| прым. абха́зскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інгушы́, -о́ў, адз. інгу́ш, -а́, м.
Народ — карэннае насельніцтва Рэспублікі Інгушэція, якая ўваходзіць ў склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. інгу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.
|| прым. інгу́шскі, -ая, -ае.
Інгушская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
меланезі́йцы, ‑аў; адз. меланезіец, ‑зійца, м.; меланезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. меланезійкі, ‑зіек; ж.
Карэннае насельніцтва Меланезіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
афрыка́нцы, ‑аў; адз. афрыканец, ‑нца, м.; афрыканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. афрыканкі, ‑нак; ж.
Карэннае насельніцтва Афрыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бура́ты, -аў, адз. бура́т, -а, М -ра́це, м.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Бурація, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. бура́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. бура́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кабардзі́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.
Народ, які складае асноўнае карэннае насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай Рэспублікі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. кабардзі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. кабардзі́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каракалпа́кі, -аў, адз. -па́к, -а, м.
Народнасць цюркскай моўнай групы, якая складае асноўнае карэннае насельніцтва Рэспублікі Каракалпакстан, што ўваходзіць у склад Узбекістана.
|| ж. каракалпа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. каракалпа́кскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.
Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.
|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўтахто́ны, ‑аў; адз. аўтахтон, ‑а, м.
Карэннае, спрадвечнае насельніцтва краіны; абарыгены. // Жывёлы або расліны, якія ўзніклі на данай тэрыторыі.
[Грэч. autochthon — тубылец, туземец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алеу́ты, ‑аў; адз. алеут, ‑а, М алеуце, м.; алеутка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. алеуткі, ‑так; ж.
Карэннае насельніцтва Алеуцкіх астравоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)