фі́жмы, -аў (гіст.).

Шырокі каркас, зроблены з кітовага вуса ў выглядзе абруча, які надзяваўся пад спадніцу і надаваў ёй пышнасць, а таксама спадніца з такім каркасам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэйкі. // Зроблены з рэек. Рэечны каркас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́стов в разн. знач. касця́к, -ка́ м., карка́с, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

армату́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арматуры. Арматурная сетка. Арматурны каркас. Арматурныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штэ́вень, штаўня, м.

Спец. Асабліва трывалая частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.

[Гал. steven.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змей, зме́я, мн. зме́і, -яў, м.

1. Вялікая змяя; тое, што і змяя (разм.).

2. Казачнае крылатае страшыдла з тулавам змяі.

Трохгаловы з.

3. Лёгкі каркас, абцягнуты паперай ці матэрыяй, які запускаецца на нітцы ў паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажу́рны, ‑ая, ‑ае.

Празрысты, скразны (пра тканіны, вязаныя і разныя вырабы). Ажурная фіранка. // Тонкай работы, лёгкі. Ажурная мэбля. Ажурная архітэктура. Ажурны каркас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкіле́т, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць касцей, якія ствараюць цвёрдую аснову цела чалавека і жывёл.

Ш. чалавека.

На яго страшна глянуць: ш. (пра вельмі худога чалавека).

2. перан. Аснова, каркас.

Ш. будынка.

|| прым. шкіле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Суклёт ’каркас, шкілет’ (Ласт.). Адназоўнікавае прыставачнае ўтварэнне, гл. су- і клетка, клець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

не́рат, -а, М -раце, мн. -ы, -аў, м.

Рыбалоўная снасць канічнай формы ў выглядзе сеткавай камеры, нацягнутай на драўляны каркас, з кароткім конусападобным уваходам; верша.

Хлопцы лавілі карасёў нератам.

◊

Трапіць у нерат — знянацку, нечакана апынуцца ў безвыходным становішчы.

|| прым. не́ратны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)