сто́млены, -ая, -ае.

Абяссілены, змораны цяжкай работай ці якім-н. заняткам.

Стомленая маці.

Стомленаму (наз.) трэба адпачыць.

|| наз. сто́мленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

измо́рённый разг. змо́раны; замо́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изнурённый змардава́ны; змо́раны; знясі́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

измождённый змардава́ны; зму́чаны; знясі́лены; змо́раны; (осунувшийся) змарне́лы;

измождённый вид змо́раны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исто́млённый зму́чаны; сто́млены, знямо́жаны, змо́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́лый прям., перен. сто́млены, змо́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утомлённый прич., прил. уто́млены, сто́млены; змо́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыцы́ганы ’змораны’ (чэрв., Жд. 3). Прэфіксальнае ўтварэнне ад цы́гаць ’бегаць, цягацца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знябы́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Змораны, змучаны. На палку, здарожаны, знябыты, абарваны, сядзеў Гарус. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярэ́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад уверадзіць.

2. у знач. прым. Стомлены, змораны, натруджаны да болю. Увярэджаная спіна. // Пакалечаны. Увярэджаныя пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)