увярэ́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад уверадзіць.
2. у знач. прым. Стомлены, змораны, натруджаны да болю. Увярэджаная спіна. // Пакалечаны. Увярэджаныя пальцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)