ожесточённо нареч. лю́та, бязлі́тасна; зло́сна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сатана́, -ы́, м.

1. Злы дух, д’ябал, які супрацьстаіць Богу.

2. м. і ж., разм. Лаянкавае слова.

|| прым. сатані́нскі, -ая, -ае.

С. смех (перан.: злосна-насмешлівы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шчарыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Засмяяцца, паказаўшы зубы.

2. Узлаваўшыся, злосна крыкнуць на каго-н.

В. на каго-н.

|| незак. вышчара́цца, -а́ецца і вышчэ́рвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло́стно нареч.

1. зло́сна;

2. (злонамеренно) зламы́сна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмы́ліць

‘хітравата або злосна ўсміхацца (хмыліць губы); касіць вочы, прыціскаць вушы (пра каня і пад.)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хмы́лю хмы́лім
2-я ас. хмы́ліш хмы́ліце
3-я ас. хмы́ліць хмы́ляць
Прошлы час
м. хмы́ліў хмы́лілі
ж. хмы́ліла
н. хмы́ліла
Загадны лад
2-я ас. хмы́ль хмы́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хмы́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зло​II нареч. зло́сна; (сердито) сярдзі́та; (жестоко) лю́та; см. злой;

зло пошути́ть (над кем) зло́сна пажартава́ць (з каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недоброжела́тельно нареч. нядобразычлі́ва; непрыхі́льна; зло́сна; варо́жа; см. недоброжела́тельный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмылі́цца, -лю́ся, хмы́лішся, хмы́ліцца; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмылі́цца, -мы́ліцца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пукчэ́ць

‘утвараць пуканне ад бражэння; рыкаць, бурчаць, злосна мармытаць, гаварыць пра сябе што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пукчу́ пукчы́м
2-я ас. пукчы́ш пукчыце́
3-я ас. пукчы́ць пукча́ць
Прошлы час
м. пукчэ́ў пукчэ́лі
ж. пукчэ́ла
н. пукчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. пукчы́ пукчы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час пукчучы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каршу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай.

◊

Каршуном наляцець — злосна і хутка накінуцца, напасці на каго-н.

|| прым. каршуно́вы, -ая, -ае.

Каршуновая дзюба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)