хмы́ліць
‘хітравата або злосна ўсміхацца (хмыліць губы); касіць вочы, прыціскаць вушы (пра каня і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| хмы́лю | хмы́лім | |
| хмы́ліш | хмы́ліце | |
| хмы́ліць | хмы́ляць | |
| Прошлы час | ||
| хмы́ліў | хмы́лілі | |
| хмы́ліла | ||
| хмы́ліла | ||
| Загадны лад | ||
| хмы́ль | хмы́льце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| хмы́лячы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)