спаво́ліць

‘сцішыць што-небудзь (рух, ход і пад.), затрымаць каго-небудзь (спаволіць уцекачоў)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спаво́лю спаво́лім
2-я ас. спаво́ліш спаво́ліце
3-я ас. спаво́ліць спаво́ляць
Прошлы час
м. спаво́ліў спаво́лілі
ж. спаво́ліла
н. спаво́ліла
Загадны лад
2-я ас. спаво́ль спаво́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час спаво́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

затрыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. затрымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затры́мліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. затрымліваць — затрымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпыні́ць, -пыню́, -пы́ніш, -пы́ніць; -пы́нены; зак., каго-што.

Часова спыніць, затрымаць; сцішыць, зменшыць скорасць руху.

П. машыну.

П. каня.

П. гаворку.

|| незак. прыпыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прыпыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантрабанды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца кантрабандай. Затрымаць кантрабандыстаў.

[Ісп. contrabandista.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дастаткова разумных падстаў, абгрунтаваны. [Старога] хацелі затрымаць, прыводзілі рэзонныя доказы. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спыні́ць, спыню́, спы́ніш, спы́ніць; спы́нены; зак.

1. каго-што. Затрымаць рух, ход, працу каго-, чаго-н., не даць магчымасці рухацца каму-, чаму-н.

Вінцэсь спыніў крокі.

С. канвеер.

2. што. Стрымаць, забараніць што-н.

С. бойку свавольнікаў.

С. распаўсюджванне хлусні.

3. перан., што на кім-чым. Затрымаць увагу на кім-, чым-н., накіраваць на каго-, што-н., засяродзіць на кім-, чым-н. (погляд, позірк); прыйсці да якога-н. рашэння, спыніць свой выбар на кім-, чым-н.

С. свой выбар на маладым спецыялісце.

|| незак. спыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамарынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак.

1. што. Правесці які-н. час, марынуючы што-н.

Паўдня прамарынавала грыбы.

2. перан., каго-што. Знарок затрымаць на які-н. час, адкладваючы рашэнне, выкананне чаго-н. (разм., неадабр.).

П. справу цэлы месяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Спыні́ць ‘затрымаць’, ‘прыпыніць, перарваць’ (ТСБМ, Др.-Падб.), спыні́ти ‘тс’ (беласт., Сл. ПЗБ), спыня́ць, спыня́цца ‘затрымліваць, затрымлівацца’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), спі́на ‘меры стрымлівання’ (драг., З нар. сл.). Гл. прыпыніць, пыніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

затры́ма́ны

1. в разн. знач. заде́ржанный;

2. заде́ржанный, заме́дленный;

3. заде́ржанный, остано́вленный;

1-3 см. затрыма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)