задакументо́ўваць

‘запісваць што-небудзь у афіцыйнай паперы’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. задакументо́ўваю задакументо́ўваем
2-я ас. задакументо́ўваеш задакументо́ўваеце
3-я ас. задакументо́ўвае задакументо́ўваюць
Прошлы час
м. задакументо́ўваў задакументо́ўвалі
ж. задакументо́ўвала
н. задакументо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. задакументо́ўвай задакументо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час задакументо́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запі́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да запісацца.

2. Зал. да запісваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Запісваць, браць на заметку. Натаваць выступленне прамоўцы ў блакнот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхо́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак., што.

Запісваць у прыход ​2. Прыходаваць грошы. Прыходаваць купленыя кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фонаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., што.

Спец. Запісаць (запісваць) на фанаграму. Фонаграфаваць песню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запі́сванне ср.

1. запи́сывание; внесе́ние, занесе́ние;

2. разг. запи́сывание;

1, 2 см. запі́сваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запі́свацца несов.

1. в разн. знач. запи́сываться;

2. разг. распи́сываться;

1, 2 см. запі́сваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак.

1. Павольна вымаўляць, чытаць што-н., каб слухачы маглі запісваць.

Д. тэкст.

2. Прапаноўваць што-н. для безагаворачнага выканання.

Так яму дыктавала сумленне.

|| зак. прадыктава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. дыкто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж. (да 1 знач.).

Пісаць пад дыктоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэгістрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго-што.

Запісваць, адзначаць з мэтай уліку, сістэматызацыі, надання законнай сілы чаму-н.

Р. паступаючую дакументацыю.

Р. змены надвор’я.

Р. шлюб.

|| зак. зарэгістрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| звар. рэгістрава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак. зарэгістрава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся.

|| наз. рэгістра́цыя, -і, ж. і рэгістрава́нне, -я, н.

|| прым. рэгістрацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Но́та ’нота, гук’ (Яруш., ТСБМ), ’голас’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. нота ’нота, гук’ (1580). Даўняе запазычанне праз ст.-польск. nota (XVI ст.) з лац. nōta ’знак’ (Булыка, Лекс. запазыч., 166) або непасрэдна з с.-лац. nota ’нотны знак’, параўн. натаваць ’памячаць, адзначаць’, нататка ’заметка’ і пад. (ад лац. notare ’адзначаць, запісваць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)