зако́чаны в разн. знач. зака́ченный; вка́ченный; ука́ченный; см. закаці́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
назако́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Закаціць вялікую колькасць чаго‑н. куды‑н. Назакочваць калёс у вазоўню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
исте́рика істэ́рыка, -кі ж.;
закати́ть исте́рику закаці́ць істэ́рыку, упа́сці ў істэ́рыку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
істэ́рыка ж. исте́рика;
◊ закаці́ць ~ку — закати́ть исте́рику;
упа́сці ў ~ку — впасть в исте́рику
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перакаці́ць, ‑качу, ‑коціш, ‑коціць; зак., каго-што.
1. Коцячы, перамясціць. Перакаціць бервяно. Перакаціць кулямёт на новую пазіцыю. □ [Валя:] — Ідзі памажы Тлашы бочку з вадою перакаціць — далёка стаіць. Лобан.
2. Закаціць далей, чым трэба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зако́чваць несов., в разн. знач. зака́тывать; (катя, помещать внутрь чего-л. — ещё) вка́тывать; (удалять куда-л. — ещё) ука́тывать; см. закаці́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ускаці́ць, ускачу, ускоціш, ускоціць; зак., каго-што.
Коцячы, падняць, закаціць куды‑н. А яны [Уля і Мікола] хоць і папамучацца, пакуль дрэва зваляць, затое, як ускоцяць кругляк — у санях капылы трашчаць! Паўлаў. — Але ж дзе я паспею? — пачала апраўдвацца разгубленая Галкоўская. — Вунь хлопец ляпае сякерай. — Усміхнулася. — Ужо на тосты вянок ускацілі па бервяну. Чыгрынаў. // З цяжкасцю ўсцягнуць, палажыць на што‑н. Надзя ўскаціла Слесарэнку на сані, паклала зручней, накрыла посцілкай, закідала сенам аўтамат. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вкати́ть сов.
1. укаці́ць; (наверх) ускаці́ць;
2. (въехать) разг. укаці́ць;
3. (об ударе и т. п.) разг. закаці́ць; усы́паць; уляпі́ць;
4. (отметку, выговор) прост. укаці́ць, уляпі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укаці́ць, укачу, укоціш, укоціць; зак.
1. што. Закаціць што‑н. круглае або на колах унутр чаго‑н. Укаціць калёсы ў гумно. □ [Касперскі:] А бочку, хлопцы, укоціце ў склеп... Тут нельга пакідаць. Гурскі.
2. перан.; што каму. Разм. Зрабіць, учыніць (звычайна што‑н. непрыемнае). Укаціць вымову прагульшчыку. Укаціць вучню двойку. □ [Валянціна Міхайлаўна:] — А летась тут, у нас, памятаеце, колькі мы вам [Андрэй Іванавіч] уколаў укацілі. Васілевіч.
3. Разм. Уехаць куды‑н. Добра ціскануў па педалі і праз гадзіну ўкаціў у тую самую алейку з вязамі. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подкати́ть сов.
1. падкаці́ць;
2. (быстро подъехать, подвезти к остановке) падкаці́ць, пад’е́хаць; падве́зці;
3. (о внезапном чувстве боли, тяжести) разг. падкаці́ць, падкаці́цца; (подступить) падступі́ць; см. подка́тывать;
◊
подкати́ть глаза́ закаці́ць во́чы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)