а́мбра, ‑ы, ж.

Рэчыва. падобнае на воск, якое выдзяляецца кашалотамі; выкарыстоўваецца ў парфумерыі. // Уст. Духі.

[Фр. ambre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Парфу́ма ’духі, адэкалон’ (ТСБМ), парфу́м (Нас.), парфуна (Яруш.) ’тс’, парху́ма ’духі, пах’ (Шпіл.). Ст.-бел. парфума, перфума, перхуна (Булыка, Лекс. запазыч., 109). З польск. parfuma < франц. parfum < лац. perfumāre ’выпарацца’ (параўн. Брукнер, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спы́рскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. каго-што. Пакрапіць пырскамі; апырскаць. Спырскаць бялізну.

2. што. Зрасходаваць пырскаючы; выпырскаць. Спырскаць духі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясто́йкі прям., перен. несто́йкий;

~кія духі́ — несто́йкие духи́;

н. чалаве́к — несто́йкий челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́скус, ‑у, м.

Пахучае рэчыва жывёльнага або расліннага паходжання, якое выкарыстоўваецца ў парфумерыі і медыцыне. // Духі, у склад якіх уваходзіць гэта рэчыва.

[Лац. muscus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясто́йкі, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якому не ўласціва стойкасць; нетрывалы, слабы. Нястойкія духі.

2. перан. Які лёгка паддаецца чужому ўплыву. Нястойкі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парфу́ма, ‑ы, ж.

Разм. Духі, адэкалон. Жонка ўсміхнулася. Падала флакон з парфумаю «Лілія». Баранавых. Адзенне аддавала даўно забытымі пахамі жаночай пекнаты і парфумы. Мурашка.

[Фр. parfums.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́бны¹, -ая, -ае.

1. Узяты на пробу¹, прызначаны для ўзяцця пробы¹.

Пробныя духі.

П. камень (перан.: пра ўчынак, выпадак, па якім робяць вывад аб трываласці, каштоўнасці, сіле чаго-н.). П. шар (перан., уст.: пра дзеянне, пры дапамозе якога імкнуцца высветліць што-н.).

2. Які робіцца для выпрабавання, праверкі.

П. рэйс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парфуме́рыя, ‑і, ж.

1. зб. Духі, адэкалон і іншыя касметычныя вырабы. Вытворчасць парфумерыі.

2. Галіна лёгкай прамысловасць якая выпускае такія вырабы. Развіваць парфумерыю. // Разм. Магазін, або аддзел у магазіне, дзе прадаюцца такія вырабы.

[Фр. parfumerie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́душыць ​1, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што.

1. Ціснучы, націскаючы, выламаць, прымусіць выпасці. Выдушыць шыбу.

2. Перадушыць, знішчыць усіх, многіх.

вы́душыць ​2, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

Разм. Зрасходаваць духі і пад. Выдушыць флакон адэкалону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)