духі́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. духі́
Р. духо́ў
Д. духа́м
В. духі́
Т. духа́мі
М. духа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

духі́, -о́ў.

Спіртавы раствор пахучых рэчываў, што ўжыв. як парфумны сродак.

У пакоі адчуўся ледзь улоўны пах тонкіх духоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

духі́, -хо́ў ед. нет духи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

духі́, ‑оў; адз. няма.

Спіртавы раствор пахучых рэчываў, што ужываецца як парфумны сродак. Акрамя водару кветак, у пакоі стаяў яшчэ ледзь улоўны пах тонкіх духоў. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духі,

парфумерны сродак.

т. 6, с. 266

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

духі,

бесцялесныя звышнатуральныя істоты.

т. 6, с. 266

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

духі́ мн разм Parfüm n -s, -e і -s, Parfum [-´fœ] n -s, -s;

карыста́цца духа́мі Parfüm benútzen;

духі́ па́хнуць прые́мна das Parfum riecht gut [ángenehm]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Духі́ ’духі’ (БРС). Запазычанне з рус. духи́ ’тс’. У рус. мове гэта з’яўляецца семантычнай калькай (з канца XVIII ст.) франц. parfum ’тс’. Гл. Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 215.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парфу́ма, -ы, ж.

Духі, адэкалон.

|| прым. парфу́мны, -ая, -ае.

П. магазін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

духи́ духі́, -хо́ў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)