раздрабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць, -ро́блены; зак., што.

1. гл. драбіць.

2. Выразіць больш дробнымі адзінкамі.

Р. метры ў сантыметры.

|| незак. раздрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздрабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыза́нтны, ‑ая, ‑ае.

Здольны драбіць прадметы пры выбуху; разрыўны. Брызантны снарад. Брызантнае рэчыва.

[Фр. brisant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надро́блены

‘ад драбіць’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надро́блены надро́бленая надро́бленае надро́бленыя
Р. надро́бленага надро́бленай
надро́бленае		 надро́бленага надро́бленых
Д. надро́бленаму надро́бленай надро́бленаму надро́бленым
В. надро́блены (неадуш.)
надро́бленага (адуш.)		 надро́бленую надро́бленае надро́бленыя (неадуш.)
надро́бленых (адуш.)
Т. надро́бленым надро́бленай
надро́бленаю		 надро́бленым надро́бленымі
М. надро́бленым надро́бленай надро́бленым надро́бленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надро́блены

‘ад драбіць’

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надро́блены надро́бленая надро́бленае надро́бленыя
Р. надро́бленага надро́бленай
надро́бленае		 надро́бленага надро́бленых
Д. надро́бленаму надро́бленай надро́бленаму надро́бленым
В. надро́блены (неадуш.)
надро́бленага (адуш.)		 надро́бленую надро́бленае надро́бленыя (неадуш.)
надро́бленых (адуш.)
Т. надро́бленым надро́бленай
надро́бленаю		 надро́бленым надро́бленымі
М. надро́бленым надро́бленай надро́бленым надро́бленых

Кароткая форма: надро́блена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрабі́ць

‘ад драбіць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надраблю́ надро́бім
надрабі́м
2-я ас. надро́біш
надрабі́ш		 надро́біце
надрабіце́
3-я ас. надро́біць
надрабі́ць		 надро́бяць
надрабя́ць
Прошлы час
м. надрабі́ў надрабі́лі
ж. надрабі́ла
н. надрабі́ла
Загадны лад
2-я ас. надрабі́ надрабі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надрабі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мажджэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Разм. Драбіць, таўчы; раздрабляць. Зразумела, што [у будаўнікоў] было і начынне: кувалдачкі, каб разбіваць, мажджэрыць камень, кельмы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. драбіць і стан паводле дзеясл. драбіцца (у 1 знач.). Драбленне горнай пароды. Драбленне сялянскіх гаспадарак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Драбо́к ’крошка, кавалак’ (БРС, Касп., Сл. паўн.-зах.). Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 120), да прасл. *drobъ (а гэта да *drobiti ’драбіць’, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

драбі́цца, дробіцца; незак.

1. Развівацца, крышыцца, разломлівацца на дробныя часткі. Некаторыя пароды каменя лёгка дробяцца. Хвалі дробяцца аб скалы. □ Ярка свяцілі пражэктары, і святло ад іх драбілася ў вадзе. Асіпенка. // Расчляняцца на больш дробныя часткі. — Навакола, у крупінках эфіру, носяцца частачкі матэрыі, складаюцца, дробяцца і родзяць новае ды новае ў бязмернасці вякоў. Гартны.

2. Зал. да драбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбні́ць, драбню, дробніш, дробніць; незак., што.

1. Дзяліць на больш дробныя часткі; драбіць. Драбніць надзелы. □ — Я не схільны, таварыш Сініца, каб ты камандаваў атрадам, ды яшчэ такім маленькім, як у цябе. Нашто драбніць вашы сілы? Лынькоў.

2. Рабіць драбнейшым, часцейшым, чым звычайна. Яна была маленькая, Люся, толькі па плячо мне, і мне прыходзілася трошкі драбніць крок, каб ісці з ёй у нагу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)