ди́ва театр., уст. дзі́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

немудрено́ безл., в знач. сказ. не ця́жка, не дзі́ва;

в тако́й хо́лод немудрено́ простуди́ться у такі́ хо́лад не ця́жка (не дзі́ва) прастудзі́цца;

немудрено́, что он оби́делся не дзі́ва, што ён пакры́ўдзіўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзівос́ны. Гл. дзі́ва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дзіві́ць, дзіві́цца. Гл. дзі́ва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дзі́ўны ’дзіўны’. Гл. дзі́ва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

удивле́ние здзіўле́нне, -ння ср.; (диво) дзі́ва, -ва ср.;

от удивле́ния ад здзіўле́ння;

с удивле́нием са здзіўле́ннем, (удивлённо) здзі́ўлена;

на удивле́ние на дзі́ва, на здзіўле́нне;

к велича́йшему удивле́нию на веліза́рнае здзіўле́нне;

что за удивле́ние! што за дзі́ва!;

приводи́ть, привести́ в удивле́ние дзіві́ць, здзіві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Не́відась ’навіна; незвычайная, апетытная смачная яда з новага ўраджаю; незвычайнае дзіва, цуд’ (пух., З нар. сл.). Ад невідины ’нябачны’: Невиданое и нечуваное дзиво! (Нас.), да відаць ’бачыць’; заканчэнне слова пад уплывам назоўнікаў на ‑сць тыпу нёвесь (< *не‑весць), параўн. невідаль ’дзіва, навіна’, невідиліца ’дзіўная рэч’ ад невідилы ’дзіўны; нябачаны’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Напродзіў ’надзіва, на здзіўленне’ (Нас., Гарэц.), напры‑ дыў ’на погляд’ (Доўн.-Зап., Пінч.). Гл. продзіў ’дзіва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

помраче́ние зацямне́нне, -ння ср.;

помраче́ние созна́ния зацямне́нне свядо́масці (па́мяці);

◊

уму́ помраче́ние про́ста дзі́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Монстр ’пачвара, страшыдла’ (ТСБМ). Праз рус. мову, у якой з франц. monstre ’пачвара’ < лац. mōnstrum ’дзіва, урод, страхоцце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)