Verbum

адгуча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; зак.

Перастаць гучаць.

Адгучалі песні птушак.

гуча́нне, -я, н.

1. гл. гучаць.

2. перан. Накіраванасць, характар, сэнс.

Вострае сацыяльнае г. п’есы.

заглу́хлы, -ая, -ае (разм.).

1. Які прыціх, перастаў гучаць.

З. тупат коней.

2. Закінуты, запусцелы.

З. маліннік.

балабо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (разм.).

1. Звінець, гучаць.

2. перан. Балбатаць, шпарка, несупынна гаварыць.

Б. увесь дзень.

змо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; змоўк, -кла; -ні; зак.

Перастаць гучаць ці перастаць гаварыць.

Музыка змоўкла.

Кулямёт змоўк.

Апавядальнік змоўк.

|| незак. змаўка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

многагало́сы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да многагалосся (у 1 знач.).

М. песенны лад.

2. Які складаецца з многіх галасоў, якія бязладна гучаць.

М. шум натоўпу.

хрыпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; незак.

1. Утвараць хрыплыя гукі.

Дзед цяжка дыхае і хрыпіць.

2. Хрыпла гучаць.

Радыёпрыёмнік хрыпіць.

|| наз. хрыпе́нне, -я, н.