гуча́ць

1. (падаваць гукі) tönen vi; klíngen* vi; láuten vi;

2. (чуцца) erschállen* vi (s), ertönen vi (s), erklíngen* vi (s);

яе́ го́лас гучы́ць до́бра ihre Stímme hat éinen gúten Klang [klingt gut, schön]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

schállen

* vi гуча́ць, чу́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hállen

vi гуча́ць, чу́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánklingen

* vi гуча́ць, чу́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erhállen

vi (s) чу́цца, (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ertönen

vi (s) (за)гуча́ць, чу́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erklíngen

* vi (s) чу́цца; зазвіне́ць; (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erschállen

* vi (s) (па)чу́цца, (за)гуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

detoníeren

vi

1) узрыва́цца

2) муз. гуча́ць фальшы́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

náchklingen

* vi аддава́цца (рэ́хам), гуча́ць; перан. знахо́дзіць [мець] во́дгук [адгало́сак]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)