кіслава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Трохі кіслы. Кіславаты вінаград.

2. перан. Які выражае незадаволенасць. Кіславатая ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Кіславаты прысмак у чым‑н. Вінаград з кіслінкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вінагра́дар ’чалавек, які разводзіць вінаград’ (КТС, БРС). Запазычана з рус. виноградарь ’тс’. Да вінагра́д (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вінаграднік ’поле, дзе расце вінаград’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. виноградник ’тс’. Да вінагра́д (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мускатэ́ль, ‑ю, м.

1. Сорт вінаграду з духмянымі ягадамі; вінаград гэтага сорту.

2. Сорт салодкага віна з мускатнага вінаграду; віно гэтага сорту.

[Іт. muscatello.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́пкі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Хваткі, учэпісты. Дзікі вінаград.. моцна ўчапіўся за тонкія дошкі, за кроквы, пераплёўшы іх сваімі цапкімі вусікамі-вывітушкамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кахеці́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Кахеціі, кахецінцаў, належыць ім. Кахецінскі вінаград. Кахецінскае віно.

2. у знач. наз. кахеці́нскае, ‑ага, н. Сорт вінаграднага віна, якое вырабляецца ў Кахетыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уві́ць, уваўю́, уваўе́ш, уваўе́; уваўём, уваўяце́, уваўю́ць; уві́ў, уві́ла́, -ло́; уві́; уві́ты; зак.

1. што ў што. Уплесці віццём.

У. стужку ў вянок.

2. што на што. Намотваючы, змясціць.

У. усю пражу на верацяно.

3. каго-што. Абвіць па ўсёй паверхні.

Дзікі вінаград увіў сцены дома.

4. што чым. Упрыгожыць, абвіваючы чым-н.

У. арку гірляндамі.

|| незак. увіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Ну́днікі ’дзікі вінаград (Vitis L.)’ (Сл. ЦРБ). Ад нудны ’выклікаючы моташнасць’, параўн. ну́дачка ’ягада касцянка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабруска ’дзікі вінаград, Vitis labruska’ (ст.-бел. з XVII ст.). Запазычана (магчыма, праз польскую мову) з лац. lābrūsca (Булыка, БЛ, 9, 30).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)