папо́ўшчына, ‑ы, ж.

1. Адзін з напрамкаў у стараверстве.

2. Рэлігійна-містычныя погляды, вераванні і забабоны, якія падтрымлівае царква. Філасофія, якая вучыць, што сама фізічная прырода ёсць вытворнае, — ёсць чысцейшая філасофія папоўшчыны. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Палохаць ’наводзіць страх, боязь’. Вытворнае ад по́лах (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вяльмава́ць ’частаваць’ (Касп.). Мабыць, вытворнае ад ве́льмі (першапачаткова ’вельмі частаваць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Падно́ж’е, подножʼе ’патомкі, нашчадкі’ (ТС). Конфікснае вытворнае ад нага (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Счэ́шчыць ’зрабіць ласку, выказаць павагу’ (ТС). Вытворнае ад чэсць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паклёп ’ілжывае абвінавачванне’ (ТСБМ, ТС). Нольсуфіксальнае вытворнае ад паклёпнічаць < кляпаць 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бансю́к ’байструк’ (Некр.). Відаць, з бэнсю́к (вытворнае ад бэнсь ’тс’ польскага паходжання, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галёнкі ’халявы’ (Нас.). Магчыма, вытворнае (пераход у мн. л.) ад слова галёнка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перапаява́ць (перэпоёваць) ’знішчыць, выкараніць’ (ТС). Вытворнае адполваць ’нішчыць’, гл. пай ’выбітае, вытаптанае месца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пя́цьміна ’пляма’ (Ян., Юрч. Сін.). Вытворнае ад пяцьмо́ (гл. пятно). Гл. таксама пе́цьміна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)