Выпо́ўзіны ’вужавінне’ (БРС), (вужачча) вы́паўзіны ’тс’ (КЭС, лаг.). Рус. вы́ползина ’тс’. Да выпаўзаць (гл. паўзці) з суф. ‑ін‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абадо́к, ‑дка, м.

1. Памянш. да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што‑н. [Гаўрусь Каляда] адамкнуў вялізны замок, выняў абадок са скабы, і скрыпучая палавіна гуменных варот адчынілася. Брыль.

2. Аблямоўка, вузкая палоска, якая акаймоўвае што‑н. Вецер зусім сціх, а з-за лесу пачала выпаўзаць шэра-сіняя хмара, акаймаваная залатым абадком чэрвеньскага сонца. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)