вы́мачаны
‘ад вымачыць’
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́мачаны |
вы́мачаная |
вы́мачанае |
вы́мачаныя |
| Р. |
вы́мачанага |
вы́мачанай
вы́мачанае |
вы́мачанага |
вы́мачаных |
| Д. |
вы́мачанаму |
вы́мачанай |
вы́мачанаму |
вы́мачаным |
| В. |
вы́мачаны (неадуш.)
вы́мачанага (адуш.) |
вы́мачаную |
вы́мачанае |
вы́мачаныя (неадуш.)
вы́мачаных (адуш.) |
| Т. |
вы́мачаным |
вы́мачанай
вы́мачанаю |
вы́мачаным |
вы́мачанымі |
| М. |
вы́мачаным |
вы́мачанай |
вы́мачаным |
вы́мачаных |
Кароткая форма: вы́мачана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Вымачыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павымочваць лён. Павымочваў людзей дождж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́мачаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымачыць.
вы́мачаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымачаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перажлу́кціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.
Разм.
1. Вымачыць у шчолаку ўсё, многае. Перажлукціць усю бялізну.
2. Паліць усё, многае. Перажлукціць усё малако.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́мачаны I разг. вы́маканный; см. вы́мачаць
вы́мачаны II в разн. знач. вы́моченный; см. вы́мачыць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аб’ядзе́нне, ‑я, н.
Разм. Пра што‑н. вельмі смачнае. — О, шашлык — гэта, брат, аб’ядзенне! Трэба ўзяць бараніну, парэзаць яе на кусочкі і вымачыць у розных прыправах. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.
1. Намачыць што‑н., каб лягчэй аддзялялася. Адмачыць бінт на ране.
2. Трымаючы ў якой‑н. вадкасні, зрабіць больш прыгодным для выкарыстання, вымачыць. Адмачыць салёнае мяса. Адмачыць скуры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак., што.
1. Намачыўшы што-н., аддзяліць, адклеіць.
А. прысохлы бінт.
А. наклейку.
2. Вымачыць, зрабіць больш прыдатным для выкарыстання (спец.).
А. скуры.
3. перан. Сказаць або зрабіць што-н. недарэчнае, непрыстойнае (разм.).
Ну і адмачыў штуку!
|| незак. адмо́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адмо́чванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і адмо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 2 знач.).
|| прым. адмо́чны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́мачка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. вымачыць (у 2 знач.).
2. Дзеянне паводле дзеясл. вымакаць — вымакнуць (у 2 знач.).
3. Месца з вымаклымі пасевамі. Бачыў я, што і салдаты каторыя стараліся капаць акопы на вымачках, на разорах, намагаючыся як менш таптаць жыта. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.
Насыціць вільгаццю. — Глядзіце, які дождж тут прайшоў, а там дык і не капнула. Хаця б у нас прамачыў зямлю, — разважала старая калгасніца. Шамякін. // Зрабіць мокрым; вымачыць (адзенне, абутак на кім‑н.). Пераходзіць цераз ручаіну можна было, не баючыся прамачыць ногі. Курто.
•••
Прамачыць горла — трохі выпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)