вызу́чваць

‘вывучаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вызу́чваю вызу́чваем
2-я ас. вызу́чваеш вызу́чваеце
3-я ас. вызу́чвае вызу́чваюць
Прошлы час
м. вызу́чваў вызу́чвалі
ж. вызу́чвала
н. вызу́чвала
Загадны лад
2-я ас. вызу́чвай вызу́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вызу́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вывучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучаць — вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывучэ́нне ср.

1. выу́чивание; изуче́ние; разу́чивание;

2. изуче́ние;

1, 2 см. вывуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вывуча́цца несов., страд.

1. выу́чиваться; изуча́ться; разу́чиваться;

2. изуча́ться;

1, 2 см. вывуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адаптава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Прыстасаваць (прыстасоўваць), спрасціць (спрашчаць) тэкст для тых, хто пачынае вывучаць замежныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсле́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны; зак. і незак., каго-што.

1. Зрабіць (рабіць) агляд, праверку чаго-н.

2. Уважліва азнаёміцца (знаёміцца) з чым-н., вывучаць (вывучыць) што-н.

А. жыллёвыя ўмовы.

А. мясцовасць.

|| наз. абсле́даванне, -я, н.

Легчы ў бальніцу на а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раслі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Арганізм, які звычайна развіваецца ў нерухомым становішчы, атрымлівае пажыўныя рэчывы з глебы і паветра; адна з найбольш пашыраных форм існавання жывой матэрыі.

Вывучаць расліны.

|| памянш.-ласк. раслі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. раслі́нны, -ая, -ае.

Р. свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Скума́ць ‘разумець, дагадвацца’ (Нас.); параўн. польск. skumać ‘вывучаць’, чэш. zkoumati ‘вывучаць, даследаваць’, славен. skumati ‘ціха, няясна выяўляць свае жаданні’, ‘мець падазрэнні на каго-небудзь’, укр. палес. скума́сни ‘нудны, паганы, страшны’ (Лысенка, ССП). З прасл. *sъkumati < ад і.-е. кораня *kou‑m‑ з s‑mobile (гл. Куркіна, Этимология–1971, 61 і наст.; Трубачоў, Труды, 1, 284). Роднасным лічыцца слав. čuti, čujǫ з зыходным і.-е. коранем *keu̯‑/*skeu̯‑ (гл. Махэк₂, 716; Бернекер, 1, 643). Не выключана сувязь з куме́каць ‘цяміць, кеміць, разбірацца, разумець’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обуча́ться возвр., страд. навуча́цца, вучы́цца; абуча́цца;

обуча́ться иностра́нным языка́м вывуча́ць заме́жныя мо́вы;

обуча́ться стрельбе́ вучы́цца страля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адапта́цыя, ‑і, ж.

1. Прыстасаванне арганізмаў або органаў пачуццяў да навакольных умоў. Адаптацыя вока.

2. Спрашчэнне (палягчэнне) тэксту (напрыклад, літаратурна-мастацкага твора) для тых, хто пачынае вывучаць замежную мову.

[Ад лац. adaptatio — прыстасаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)