вызу́чваць

‘вывучаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вызу́чваю вызу́чваем
2-я ас. вызу́чваеш вызу́чваеце
3-я ас. вызу́чвае вызу́чваюць
Прошлы час
м. вызу́чваў вызу́чвалі
ж. вызу́чвала
н. вызу́чвала
Загадны лад
2-я ас. вызу́чвай вызу́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вызу́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)