бара́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. гл. баран¹.
2. толькі мн. Невялікія пеністыя хвалі на вадзе, а таксама невялікія кучавыя воблакі.
3. Гайка з двума вушкамі для закручвання рукамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
касмыкава́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які складаецца з касмыкоў, выступае касмыкамі. Касмыкаватая барада. Касмыкаватыя воблакі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баво́ўна, -ы, ж.
1. Тое, што і бавоўнік.
Белыя воблакі бавоўны.
2. Ватападобнае валакно, якое ідзе на выраб пражы, цэлюлозы і пад.
|| прым. баваўня́ны, -ая, -ае і баво́ўнавы, -ая, -ае.
Баваўняныя тканіны.
Бавоўнавы алей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бо́лакі ’воблакі’ (Нас., Інстр. I), бо́лка ’хмарка’ (< бо́лака) — Гарэц. Рус. дыял. бо́локи, ’воблакі’. З *ob‑volk‑ (параўн. о́блако, волоку́). Ільінскі, PF, 11, 192 і наст.; Праабражэнскі, 1, 629; Ваян, RÉS, 2, 9; Фасмер, 1, 189. Параўн. і була́к ’воблака’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Була́к ’воблака’ (Касп.). Бясспрэчна, з *бола́к да бо́лакі ’воблакі’, бо́лка ’хмарка’ (гл. пад бо́лакі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
клочкова́тый касмыкава́ты; (сбитый) лямцава́ты;
клочкова́тые облака́ касмыкава́тыя во́блакі;
клочкова́тая шерсть лямцава́тая (касмыкава́тая) шэрсць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падво́блачны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі высокі, пад самыя воблакі. Падвоблачныя вяршыні гор. // Які знаходзіцца, ажыццяўляецца вельмі высока, пад воблакамі. Падвоблачная вышыня. Падвоблачны шлях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Камягі́ ’кучавыя воблакі’ (віл., Сл. паўн.-зах.), да камяк, камякі (гл.). Магчыма, пераходу к > г спрыяла экспрэсіўнасць суфікса ‑яго.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́блака, ‑а; мн. воблакі і аблокі, ‑аў; н.
1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы. Кучавыя воблакі. □ У разрыве шэра-цёмных воблакаў мільгнуў серабрысты кружок месяца. Навуменка. Ляціце, арлы-сокалы, За сінія аблокі, Нясіце словы Леніна Да ясных зор высокіх. Русак.
2. чаго. Клуб лёгкіх часцінак (пылу, дыму і інш.) у паветры. Воблака пылу. □ Воблака шызага дыму паплыло па алешніку. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заво́блачны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца за воблакамі, вышэй воблакаў. Завоблачныя вышыні. // Які праводзіцца за воблакі, робіцца за воблакамі. Сталі марыць піянеры Пра завоблачны палёт. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)