во́блак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́блак во́блакі
Р. во́блака во́блакаў
Д. во́блаку во́блакам
В. во́блак во́блакі
Т. во́блакам во́блакамі
М. во́блаку во́блаках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кучавы́, -а́я, -о́е.

У выразе: кучавыя воблакі — воблакі ў выглядзе густых белых клубоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́блака

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́блака абло́кі
во́блакі
Р. во́блака абло́каў
во́блакаў
Д. во́блаку абло́кам
во́блакам
В. во́блака абло́кі
во́блакі
Т. во́блакам абло́камі
во́блакамі
М. во́блаку абло́ках
во́блаках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слаі́сты, -ая, -ае.

Які складаецца са слаёў.

Слаістыя воблакі.

|| наз. слаі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кучево́й / кучевы́е облака́ кучавы́я во́блакі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́рысты, -ая, -ае.

1. Пакрыты пер’ем (спец.).

Перыстыя крылы.

2. Падобны формай да пер’я.

Перыстыя воблакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праблісну́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не́; зак.

Бліснуць раптоўна праз што-н.

Праз воблакі прабліснула сонца.

Прабліснула нейкая надзея (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́блака, -а, мн. во́блакі і абло́кі, -аў, н.

1. Вялікая маса згусцелай вадзяной пары ў атмасферы.

Кучавыя воблакі.

2. перан., чаго. Суцэльная маса лёгкіх часцінак (пылу, дыму) у паветры.

В. пылу.

|| памянш. во́блачка, -а, мн. -і, -аў, н. і аблачы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. во́блачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

В. слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Сабрацца ў кучу, у адно месца.

Воблакі скучыліся.

Вучні скучыліся ля дзвярэй класа.

|| незак. ску́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кучавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае выгляд густых клубоў, куч (пра воблакі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)