купле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Страфа песні або верша.

|| прым. купле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж. (спец.).

Гукавая арганізацыя паэтычнай мовы.

Ф. верша.

|| прым. фані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́рда​II рыб., обл. ве́рша, -шы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Від танічнага верша, дзе ў радках супадае толькі колькасць націскных складоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мело́дыка, -і, ДМ -дыцы, ж.

1. Вучэнне аб мелодыі.

2. Сукупнасць меладычных сродкаў, уласцівых асобнаму музычнаму твору, жанру, кампазіцыі і пад.

М. верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

друкава́ны, -ая, -ае.

1. Зроблены друкаваным спосабам; не рукапісны.

Друкаваная кніга.

2. Які мае форму, знешні выгляд друкаванага.

Друкаваныя літары.

3. Змешчаны ў друку¹.

Друкаваныя варыянты верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рытары́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рытарычнага. Рытарычнасць верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́тміка, -і, ДМ -міцы, ж.

1. Сістэма і характар рытму.

Р. верша.

2. Вучэнне аб рытме (у вершах, музыцы).

3. Рытмічныя рухі з музычным суправаджэннем.

Урокі рытмікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газе́ль², -і, ж.

Запазычаны з усходняй паэзіі від лірычнага верша, у якім рыфма першых двух радкоў паўтараецца ў кожным цотным радку, а няцотныя застаюцца без рыфмы.

|| прым. газе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Но́рат ’від рыбалоўнай сеткі’ (Касп.; в.-дзв., паст., Сл. ПЗБ; мядз., Сл. ЦРБ, полац., Шн. 2), ’плеценая з нітак сетка для сена, пяхцер’ (Касп.; в.-дзв., Сл. ПЗБ), ст.-бел. норотъ ’верша’, рус. норот ’верша’. Гл. нерат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)