вастры́цца, вострыцца; незак.

Зал. да вастрыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастрэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вастрыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́страны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вастрыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

Закончыць вастрыць што‑н. Давастрыць нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мянці́ць, мянчу́, ме́нціш, ме́нціць; ме́нчаны; незак.

1. што. Вастрыць мянташкай.

М. касу.

2. перан., што, чым і без дап. Гаварыць многа і без толку; лапатаць (разм.).

М. языком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазу́бліваць

‘вастрыць што-небудзь, насякаючы, наразаючы зуб'е’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зазу́бліваю зазу́бліваем
2-я ас. зазу́бліваеш зазу́бліваеце
3-я ас. зазу́блівае зазу́бліваюць
Прошлы час
м. зазу́бліваў зазу́блівалі
ж. зазу́блівала
н. зазу́блівала
Загадны лад
2-я ас. зазу́блівай зазу́блівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зазу́бліваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

празу́бліваць

‘вастрыць што-небудзь, насякаючы, наразаючы зуб'е (празубліваць серп)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. празу́бліваю празу́бліваем
2-я ас. празу́бліваеш празу́бліваеце
3-я ас. празу́блівае празу́бліваюць
Прошлы час
м. празу́бліваў празу́блівалі
ж. празу́блівала
н. празу́блівала
Загадны лад
2-я ас. празу́блівай празу́блівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час празу́бліваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пра́віць², пра́ўлю, пра́віш, пра́віць; пра́ўлены; незак., што.

1. Рамантаваць, папраўляць.

П. хамут.

2. Выпраўляць памылкі ў чым-н.

П. карэктуру.

3. Тачыць, вастрыць.

П. брытву.

|| наз. пра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папавастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што і чаго.

Разм. Вастрыць доўга, неаднаразова; навастрыць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Істры́ць ’вастрыць’ (Нас., Юрч. Сін., Сл. паўн.-зах.); параўн. рус. смал. истри́ть ’вастрыць’, и́стра ’працэс вастрэння нажоў, тапароў’ (Дабр.). Гл. вастрыць, востры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)