су́ччын су́чий;

~на бу́дка — су́чья конура́, конура́ су́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перае́зд, -у і -а, М -дзе, мн. -ы, -аў м.

1. -у, гл. пераехаць.

2. -а. Месца, дзе пераязджаюць цераз што-н.

Чыгуначны п.

|| прым. перае́зны, -ая, -ае.

Пераезная будка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

побли́же

1. нареч. (тро́хі) бліжэ́й;

стань побли́же стань бліжэ́й;

2. прил. (тро́хі) бліжэ́йшы;

э́та бу́дка побли́же гэ́та бу́дка бліжэ́йшая.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сторо́жка старо́жка, -кі ж., варто́ўня, -ні ж., вартаўні́чая бу́дка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трансфарма́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трансфарматара ​1 (у 1 знач.). Трансфарматарная будка. Трансфарматарная падстанцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́чий

1. су́ччын;

су́чья бу́дка су́ччына бу́дка;

2. сучы́ны;

су́чье вы́мя мед., разг. сучы́нае вы́мя;

3. су́чий / бран. су́чьи де́ти су́кіны дзе́ці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ватру́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Пірог, будка з загнутымі наверх краямі і з тварагом пасярэдзіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параво́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паравоза. Паравозная будка. Паравозны гудок. Паравозны дым. // Які абслугоўвае паравоз. Паравозны машыніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вартаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прызначаны для вартаўніка, належыць яму. Вартаўнічая будка.

2. у знач. наз. вартаўні́чы, ‑ага, м. Тое, што і вартаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бу́да ’кібітка, верх павозкі; буда, пакрыццё ад дажджу над возам; будан, панура і да т. п.; крыты вазок’ (Нас., Касп., Шат., Бесар., Бяльк., Янк. II, БРС, Яшкін). Вядомае з XVI ст. (Булыка, Запазыч.) у значэнні лясная смалакурня; будка’. З іншым націскам буда́ ’тс’ (Др.-Падб.), ’будка для сабакі’ (Сцяшк. МГ), ’будка над ямай, дзе ляжыць бульба’ (Сцяшк.), ’будан; дрэнны жылы будынак’ (слаўг., Яшкін). Вытворнае: бу́дка. Рус. бу́да, бу́дка, укр. бу́да, бу́дка. Запазычанне з польск. buda ’тс’, а гэта з с.-в.-ням. būde (buode). Аб польскім слове падрабязна Лер-Сплавінскі, JP, 22, 111 і наст. Гл. таксама Слаўскі, 1, 48; Кохман, Kontakty, 104; Фасмер, 1, 230; Бернекер, 96; Праабражэнскі, 1, 50; Шанскі, 1, Б, 211; Шалудзька, Нім., 23; Рыхардт, Poln., 37; Кюнэ, Poln., 47. Рудніцкі, 234 (услед за Р. Смаль–Стоцкім), думае пра непасрэднае запазычанне з с.-в.-ням. Вельмі няпэўнай з’яўляецца версія (Махэк₂, 61–62) пра паходжанне слав. *buda ад слав. (!) *budovati (< *oborudovati). Да с.-в.-ням. buode і яго герм. сувязей гл. Клюге, 108 (пад Bude).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)