бо́ўтанне ср.

1. болта́ние, взба́лтывание;

2. плеска́ние; см. бо́ўтаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забаўта́ць

‘пачаць боўтаць або ўзбоўтаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забаўта́ю забаўта́ем
2-я ас. забаўта́еш забаўта́еце
3-я ас. забаўта́е забаўта́юць
Прошлы час
м. забаўта́ў забаўта́лі
ж. забаўта́ла
н. забаўта́ла
Загадны лад
2-я ас. забаўта́й забаўта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час забаўта́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пабо́ўтваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Боўтаць, узбоўтваць час ад часу, патрошку. Пабоўтваць вадкасць. Пабоўтваць страву лыжкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проба́лтывать​I несов. (о жидкости) бо́ўтаць; (ногами) матля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Балта́ць. Гл. бо́ўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Баўта́ць. Гл. бо́ўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Баўця́к ’рыбная сець’. Гл. бо́ўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

боўць, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў знач. дзеясл. боўтаць — боўтнуць і боўтацца — боўтнуцца. А тут Толя вадою знячэўку — як плюхне!.. Ты да яго, а ён — боўць, боўць рукамі і нагамі і паплыў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Боўт ’рыбацкая прылада боўтаць ваду’ (КЭС, лаг., Нас., Янк. I), таксама бо́ўтка (Касп., Мядзв.), бо́ўтала (Нас.). Рус. болт, укр. бовт ’тс’. Бернекер (118) лічыць, што слова звязана з bьlt‑ (гл. бо́ўтаць). Фасмер (1, 190) памылкова хоча бачыць тут сувязь з рус. і г. д. болт ’болт’, польск. bełt (< н.-ням. (bolt(e), гал. bout). Параўн. боўтаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Курзо́ліцца ’боўтаць пысай пойла’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)