залачэ́ць

‘станавіцца залатым; вылучацца сваім залатым колерам, блішчаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. залачэ́е залачэ́юць
Прошлы час
м. залачэ́ў залачэ́лі
ж. залачэ́ла
н. залачэ́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час залачэ́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запраме́ніць

‘пачаць праменіць - вылучаць прамені, выпраменьваць, разыходзіцца ў форме праменяў, блішчаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. запраме́ніць запраме́няць
Прошлы час
м. запраме́ніў запраме́нілі
ж. запраме́ніла
н. запраме́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час запраме́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераліва́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

1. гл. пераліцца.

2. Блішчаць, мяняючы адценні, колеры або гучаць з пералівамі.

Фарбы пераліваліся на сонцы.

Голас пераліваўся і дрыжэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заблішча́ць і заблішчэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чы́ць; зак.

Пачаць блішчаць, блішчэць.

Метал заблішчаў на сонцы.

На вачах заблішчэлі слёзы.

◊

Толькі пяткі заблішчэлі — пра вельмі хуткі бег.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блішчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блішчу́ блішчы́м
2-я ас. блішчы́ш блішчыце́
3-я ас. блішчы́ць блішча́ць
Прошлы час
м. блішчэ́ў блішчэ́лі
ж. блішчэ́ла
н. блішчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. блішчы́ блішчы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час блішчучы́

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сверка́ть несов. блі́скаць, бліскаце́ць; (переливаясь) зіхаце́ць; (блестеть) блішча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігаце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -гаці́ць; незак.

1. Паказвацца на кароткі час і знікаць з поля зроку.

2. Свяціць, блішчаць няроўным бляскам.

Мігацяць зоркі.

|| наз. мігаце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паблішча́ць, ‑шчыць; зак.

Блішчаць некаторы час. Іскры паблішчалі і пагаслі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іскры́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; -ры́мся, -рыце́ся, -ра́цца; незак.

1. Ззяць, зіхацець, пералівацца іскрамі.

Снег іскрыцца.

Усмешка іскрыцца (перан.).

2. перан. Ярка праяўляцца; ззяць, блішчаць пад уплывам якіх-н. пачуццяў (пра вочы, позірк).

У вачах іскрылася весялосць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́сліцца, ‑ліцца; незак.

1. Блішчаць, ільсніцца. Вочы блішчалі і масліліся.

2. Зал. да масліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)