Пачмані́ць ’пагуляць’ (бераст., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. žmonėtis ’гасцяваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паяды́нчы ’аднаконны, адзіночны’ (бераст., Сцяшк. Сл.). З польск. pojedynczy ’на 1 асобу’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лушчыны́ ’лупіны’ (бераст., Сцяшк. Сл.). Утворанае па аналогіі да лупі́ны ад лу́шчыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяда́рка, мэдарка ’медагонка’ (маст., ваўк., Сл. ПЗБ; бераст., Сцяшк. Сл.). З польск. miodarka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мешкава́ць, мяшкава́ць ’насыпаць у мяшкі’ (бераст., Сцяшк. Сл.; нясв., Сл. ПЗБ). Калька (пераклад) з польск. workować ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мурок ’выступ у коміне, на які кладуць запалкі’ (свісл., Шатал.; бераст., Сцяшк. Сл.). Да мур1, му́рак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасаі́ць ’накарміць дзіця грудзьмі маці’ (бераст., Сцяшк. Сл.). У выніку кантамінацыі лексем пасасаць < ссаць (гл.) і падаі́ць < даі́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плане́ціць ’абганяць (бульбу)’ (бераст., Сцяшк. Сл.). З польск. planetowac ’апрацоўваць міжрадкоўе планетам’, альбо рэгіянальнае ўтварэнне ад wianem (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лушчапі́ны ’лупіны’ (бераст., Сцяшк. Сл.), ’адходы ад палання круп’ (маст., Сл. ПЗБ) — у выніку кантамінацыі лу́шчаві́ны і лупі́ны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пікава́ць ’рассаджваць расаду на грады’ (бераст., Сцяшк. Сл.). З польск. pikować ’перасаджваць сеянцы’, якое з франц. piquer ’калоць’ (SWO, 1980, 570).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)