прыхво́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Хварэць часта, але не моцна.

У апошні час стары прыхворвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́тный (относящийся к закату) вячэ́рні, захо́дні, апо́шні;

зака́тный час вячэ́рняя часі́на;

зака́тный луч апо́шні (вячэ́рні) праме́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аста́тні, -яя, -яе.

Які яшчэ астаўся ў наяўнасці звыш дадзенага; іншы; апошні.

Узяць астатнія рэчы.

Хутка падышлі і астатнія (наз.). З астатніх сіл стараўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перабыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. і незак.

1. незак., гл. перабыць.

2. зак. Тое, што і перабыць (у 2 знач.).

За апошні час тут перабывала многа людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магіка́не, -ка́н могика́не;

◊ апо́шні з ~ка́н — после́дний из могика́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. заліць¹.

2. Ілгаць, расказваць байкі (разм., неадабр.).

Не залівай, усё роўна не паверым.

3. Многа, часта піць (разм.).

Апошні час ён вельмі залівае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

могика́нин магіка́нін, -на м.;

◊

после́дний из могика́н апо́шні з магіка́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магіка́не, ‑кан; адз. магіканін, ‑а, м.; магіканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. магіканкі, ‑нак; ж.

Вымерлае племя паўночнаамерыканскіх індзейцаў.

•••

Апошні з магікан гл. апошні.

[Слова пачало ўжывацца пасля выхаду рамана амерыканскага пісьменніка Ф. Купера «Апошні з магікан».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёк, -у, м. (разм.).

1. Розум, развага.

У гэтага чалавека к. ёсць.

2. Жыццёвая сіла; сокі.

Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

◊

Не мець клёку ў галаве (разм., пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклю́чны, ‑ая, ‑ае.

Апошні, завяршальны. Заключны канцэрт. Заключнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)