клёк, -у, м. (разм.).

1. Розум, развага. У гэтага чалавека к. ёсць.

2. Жыццёвая сіла; сокі. Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.

◊

Не мець клёку ў галаве (разм., пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)