адпе́рці, адапру́, адапро́ш, адапро́; адапро́м, адапраце́, адапру́ць; адпёр, -пе́рла; адапры́; адпёрты; зак., што.

Адчыніць, зняўшы запоры.

А. дзверы.

|| незак. адпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адху́таць

‘адчыніць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адху́таю адху́таем
2-я ас. адху́таеш адху́таеце
3-я ас. адху́тае адху́таюць
Прошлы час
м. адху́таў адху́талі
ж. адху́тала
н. адху́тала
Загадны лад
2-я ас. адху́тай адху́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адху́таўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адчыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да адчыніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчыні́ць, -чыню́, -чы́ніш, -чы́ніць; -чы́нены; зак., што.

Адчыніць што-н. зачыненае.

Р. дзверы.

Р. чамадан.

|| незак. расчыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. расчыне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшчо́ўкнуць

‘адчыніць, адамкнуць, адсунуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшчо́ўкну адшчо́ўкнем
2-я ас. адшчо́ўкнеш адшчо́ўкнеце
3-я ас. адшчо́ўкне адшчо́ўкнуць
Прошлы час
м. адшчо́ўкнуў адшчо́ўкнулі
ж. адшчо́ўкнула
н. адшчо́ўкнула
Загадны лад
2-я ас. адшчо́ўкні адшчо́ўкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час адшчо́ўкнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Расхля́шчыць ’адчыніць насцеж (дзверы, вокны)’ (навагр., Жыв. сл.), расхле́шчыць ’адчыніць, раскрыць’ (мазыр., Жыв. НС), расхле́сціць ’шырока раскрыць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. хляшчом ’аткрыта’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́стул, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Вугал, атрыманы ў выніку расхілення ножак цыркуля і пад.

Шырокі р.

2. Адтуліна, якая ўтвараецца, калі адчыніць двухстворкавае акно, дзверы, вароты; росчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адамкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -нёны і -ну́ты; зак., што.

1. Адчыніць што-н. замкнёнае.

А. дзверы.

А. чамадан.

2. Зняць прымкнутае.

А. штык (ад вінтоўкі).

|| незак. адмыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадчыня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Адчыніць усё, многае; адчыніць што‑н. у многіх месцах. Пасажыры паадчынялі вокны, абмахваліся хустачкамі. Мяжэвіч. Я сеў за свой стол, паадчыняў шуфляды паглядзець, што там ёсць. Сабаленка. Сымон прыехаў у Старочын рана. Гандляры толькі паадчынялі свае крамы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддра́іць, ‑драго, ‑драіш, ‑драіць; зак., што.

Спец. Адчыніць што‑н. герметычна зачыненае пры дапамозе задрайкі. Аддраіць люк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)