адляпі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ле́піцца; зак. (разм.).

Тое, што і адклеіцца, адстаць.

Адляпілася марка.

|| незак. адле́плівацца, -аецца і адляпля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адлі́пнуць, ‑не; пр. адліп, ‑ла; зак.

Адстаць, адляпіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́рыцца, ‑рыцца; зак.

Адстаць, аддзяліцца пад уздзеяннем пары, цеплыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце.

Незак. да адстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адапрэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Адстаць, аддзяліцца ад чаго-н. пад уздзеяннем вільгаці, перамены тэмпературы.

Кара адапрэла ад пнёў.

|| незак. адаправа́ць, -прае́ і -права́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адчапі́цца ’адстаць, адысці’ (КЭС, лаг.). Гл. чапляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адкле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Аддзяліцца, адстаць (пра што‑н. прыклеенае). Марка адклеілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстава́ць несов., в разн. знач. отстава́ть; (отпадать, отделяться — ещё) отва́ливаться; см. адста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адстава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адставаць — адстаць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отста́ть сов., в разн. знач. адста́ць, мног. паадстава́ць;

отста́ть от свои́х спу́тников адста́ць ад сваі́х спадаро́жнікаў;

отста́ть в успе́хах адста́ць у по́спехах;

часы отста́ли гадзі́ннік адста́ў;

обо́и отста́ли шпале́ры адста́лі;

отста́нь от меня́! адста́нь (адчапі́ся, адкасні́ся) ад мяне!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)