Verbum

адста́ць

1. zurückbleiben* vi (s); im Rückstand sein; náchhinken vi (разм.); in Verzúg kómmen* (пра выкананне задання); in séinen Léistungen náchlassen* (у вучобе);

не адста́ць ад каго-н. nicht hínter j-m zurückbleiben*;

не адста́ць ад ча́су mit der Zeit Schritt hálten*;

2. (пра гадзіннік) náchgehen* vi (s);

3. (аддзяліцца) sich lóstrennen; sich lóslösen, ábgehen* vi (s);

4. разм. (перастаць назаляць) in Rúhe [Fríeden] lássen*; áblassen* vi (ад каго-н. von D);

адста́нь ад мяне́! lass mich in Rúhe [Fríeden] !; bleib mir vom Léibe! (высок., уст.)

адстава́ць гл. адстаць

адсе́сці (аддзяліцца, адстаць) sich lóstrennen, sich lóslösen; ábgehen* vi (s)

адбі́цца

1. (абараніцца) zurückschlagen* vt, zurǘckdrängen vt;

ад яго́ не адбі́цца разм. den wird man nicht mehr los;

2. (адстаць) zurückbleiben* vi (s);

3. (адламацца) ábbrechen* vi (s); ábspringen* vi (s), ábplatzen vi (s) (адкалоцца);

◊

адбі́цца ад рук nicht mehr gehórchen (D)

заста́цца, застава́цца bléiben* vi (s); verbléiben* vi (s); übrig bléiben*;

шлю сардэ́чнае прывіта́нне і застаю́ся Ваш… mit bésten Grüßen verbléibe ich…;

заста́цца до́ма zu Háuse bléiben*;

заста́цца на другі́ год (пра вучня) sítzen bléiben*;

ко́лькі гадзі́н застало́ся да канца́ працо́ўнага дня? wie lánge ist es noch bis zum Féierabend?;

заста́цца жывы́м am Lében bléiben*, mit dem Lében davónkommen* аддз.;

заста́цца з но́сам das Náchsehen háben;

не застае́цца нічо́га друго́га, як… mir (D) [uns, ihm і г. д.] bleibt nichts ánderes übrig, als…;

няха́й так і застае́цца (be)lássen wir es dabéi; und dabéi soll es bléiben;

2. (адстаць) zurückbleiben* vi (s)