отсыла́ть несов.
1. в разн. знач. адсыла́ць;
2. (удалять) адпраўля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экспедзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Адправіць (адпраўляць) па прызначэнню (карэспандэнцыю, тавар і пад.).
[Ад лап. expedire — адпраўляць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камандзірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., каго (што).
Адправіць (адпраўляць) куды-н. са службовым даручэннем.
К. на з’езд пісьменнікаў.
|| наз. камандзіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж. і камандзірава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пра́віць¹, пра́ўлю, пра́віш, пра́віць; незак., кім-чым.
1. Кіраваць, маючы ўладу.
П. дзяржавай.
2. Накіроўваць чый-н. рух.
П. коньмі, яхтай.
3. Адпраўляць, праводзіць якое-н. дзеянне.
П. малебен.
|| наз. праўле́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Выдаля́ць (БРС, Нас., Касп., Байк. і Некр.), польск. wydalać ’адпраўляць, выганяць’. Магчыма, запазычанне з польск.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́віць 1 ’маючы ўладу ў сваіх руках, кіраваць чым-небудзь’, ’адпраўляць імшу’ (ТСБМ, Мік.), ’кіраваць (лейцамі)’ (Сл. рэг. лекс.), ’выконваць, рабіць’: правіць гаспадарку (Байк. і Некр.), ’рамантаваць, папраўляць (недахопы, памылкі)’ (ашм., Стан.; Гарэц.). Рус. пра́вить ’кіраваць; выпраўляць; адпраўляць царкоўную службу’, укр. правити ’рабіць, выконваць, выпраўляць; адпраўляць царкоўную службу’, ст.-рус. правити ’кіраваць; выконваць; адпраўляць (імшу)’, польск. prawić ’адпраўляць (імшу)’, серб.-харв. пра̀вити ’рабіць; ствараць’, балг. пра́вя ’рабіць’, макед. прави. Прасл. *praviti < pravъ (гл. правы) (Махэк₂, 481).
Пра́віць 2 ’гаварыць’ (Шат.; воран., астрав., віл., беласт., драг., Сл. ПЗБ, Сл. Брэс.; паст., ДАБМ, камент., 916), ’сцвярджаць, паўтараць адно і тое ж’ (ашм., Стан.). Польск. prawić ’тс’; у гэтым значэнні дзеяслоў вядомы яшчэ ў чэш. (praviti), славац. (vypávať, rozprávať) і славен. (praviti). Брукнер (435) выводзіць з правіць 1, але Махэк₂ (481) аддзяляе яго ад правіць 1, таму што не бачыць семантычнай сувязі паміж імі і параўновае з хец. palvāi ’тс’. Няпэўна. Хутчэй за ўсё. ад *pravъ (гл. правы ў другасным значэнні ’які мае рацыю; правільны’), параўн. сваё правіць ’даводзіць сваю рацыю’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адпраўле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. адпраўляць — адправіць (у 1–4 знач.) і адпраўляцца — адправіцца.
2. Спец. Тое, што пасылаецца, адпраўляецца поштай. Паштовыя адпраўленні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інтэрды́кт, ‑у, М ‑кце, м.
Забарона адпраўляць набажэнства, якая накладалася рымскім панам на гарады, вобласці, краіны і некаторых асоб у якасці пакарання за невыкананне рашэнняў царквы.
[Лац. interdictum — забарона.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камандзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.
Адправіць (адпраўляць) куды‑н. са службовым даручэннем. Раніцай дырэктар атрымаў загад — спешна камандзіраваць студэнтаў на граніцу для рамонту дарог і пабудовы авіяцыйных пляцовак. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпраўля́цца несов.
1. в разн. знач. отправля́ться; см. адпра́віцца;
2. страд. отправля́ться; отсыла́ться; препровожда́ться; соверша́ться; см. адпраўля́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)