інтэрды́кт, ‑у,
Забарона адпраўляць набажэнства, якая накладалася рымскім панам на гарады, вобласці, краіны і некаторых асоб у якасці пакарання за невыкананне рашэнняў царквы.
[Лац. interdictum — забарона.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)