адпраўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адпраўля́ю адпраўля́ем
2-я ас. адпраўля́еш адпраўля́еце
3-я ас. адпраўля́е адпраўля́юць
Прошлы час
м. адпраўля́ў адпраўля́лі
ж. адпраўля́ла
н. адпраўля́ла
Загадны лад
2-я ас. адпраўля́й адпраўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адпраўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпраўля́ць несов.

1. отправля́ть, отсыла́ть;

2. (направлять) отправля́ть;

3. (давать распоряжение к отходу) отправля́ть;

4. (заставлять уйти) отсыла́ть;

5. (рекомендовать навести справку) отсыла́ть;

6. (пересылать) отправля́ть, препровожда́ть;

7. (богослужение) соверша́ть;

1-7 см. адпра́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпраўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да адправіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпраўля́ць гл. адправіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адпраўляць, выпраўляць, слаць, пасылаць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

адпра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак.

1. каго-што. Паслаць, адаслаць, накіраваць.

А. дзяцей у школу.

А. пасылку.

А. студэнтаў на ўборку ўраджаю.

2. Адпусціць, вызваліць ад якіх-н. абавязкаў.

А. па дамах.

А. на пенсію.

3. што. Даць распараджэнне, сігнал на адпраўку, дазволіць адпраўку чаго-н.

А. цягнік.

А. калону машын.

4. Не згадзіцца прыняць.

А. на дапрацоўку.

5. Адслужыць набажэнства.

А. імшу.

|| незак. адпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адпраўле́нне, -я, н. і адпра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспедзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Адправіць (адпраўляць) па прызначэнні (карэспандэнцыю, тавар і пад.).

|| наз. экспедзі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отправля́ть​I несов. адпраўля́ць; см. отпра́вить​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экспедзі́раваць

(лац. expedire = адпраўляць)

адпраўляць па прызначэнню карэспандэнцыю, тавар і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

выпраўля́ць

‘адпраўляць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпраўля́ю выпраўля́ем
2-я ас. выпраўля́еш выпраўля́еце
3-я ас. выпраўля́е выпраўля́юць
Прошлы час
м. выпраўля́ў выпраўля́лі
ж. выпраўля́ла
н. выпраўля́ла
Загадны лад
2-я ас. выпраўля́й выпраўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпраўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)