пу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць;
Страшыць, пужаць (жывёлу); пужаючы, разганяць,
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць;
Страшыць, пужаць (жывёлу); пужаючы, разганяць,
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Акы́ш ’вокліч для адгону птушак’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адпы́рхвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
Аддзімаючыся носам, ротам,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пу́дзіла (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абма́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Махаючы чым‑н., абдаваць паветрам (звычайна для ахаладжэння).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адго́н, ‑у,
1.
2. Малако, з якога сепаратарам аддзелена, адагнана смятанка.
3. Прадукт адгонкі парай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плужо́к, ‑жка,
1.
2. Невялікі плуг, якім абганяюць бульбу, буракі і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць;
Страшыць, пужаць (жывёлу).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэфе́кт, ‑у,
Загана, недахоп.
[Лац. defectus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угоня́тьI
1. гнаць; (выгонять) выганя́ць; (отгонять)
угоня́ть скот в по́ле гнаць (выганя́ць) жывёлу ў по́ле;
2. (похищать)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)