адгні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гніе́; -гніў, -гніла́, -ло́; зак.

Згніўшы, адваліцца, адпасці.

Сукі на дрэве адгнілі.

|| незак. адгніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наадва́львацца, ‑аецца; зак.

Адваліцца, адпасці ў нейкай колькасці. Наадвальвалася тынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпада́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго-н. у многіх месцах або ва ўсіх, многіх.

Паадпадаў тынк.

У выніку замаразкаў завязь агуркоў паадпадала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмя́кнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -мя́к, -кла; зак.

1. Стаць мякчэйшым ад вільгаці, размякнуць.

Скуры адмяклі.

2. Аслабнуць, адваліцца.

Мароз адмяк.

|| незак. адмяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адгарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Кончыць гарэць.

2. Перагарэўшы, адваліцца, адпасці.

Сук адгарэў.

3. перан. Скончыцца, мінуцца.

Усё адышло, адгарэла.

|| незак. адга́рваць, -ае і адгара́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадкіда́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Адкінуцца, адваліцца тулавам назад — пра ўсіх, многіх. Паадкідацца на спінкі крэслаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адва́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адваліцца (у 1, 2 знач.).

2. Зал. да адвальваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.

Б’ючы па чым‑н. пугай, дубцом, прымусіць апасці, адваліцца. Абхвастаць пугай лісце з куста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпада́ць, ‑ае; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго‑н. у многіх месцах; адпасці ва ўсіх, многіх. Паадпадаў тынк. У аленяў паадпадалі рогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадва́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Адваліцца, адпасці ў многіх месцах, усюды. Тынкоўка паадвальвалася цэлымі лапінамі. Скрыган. — Вы ж падумайце: крані яе, — Сузан паказаў на хату, — вуглы паадвальваюцца і бярвенне ў парахню рассыплецца. Галавач.

2. Адкінуцца, адваліцца тулавам назад — пра ўсіх, многіх. Паадвальвацца на спінкі крэслаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)