Verbum

апа́сці

1. (адваліцца) ábfallen* vi (s);

2. (паменшыцца) sich verríngern; ábnehmen* vi, zurückgehen* vi (s) (пра пухліну)

абвалі́цца

1. (адваліцца) ábfallen* vi (s), ábbröckeln vi (s);

тынк абвалі́ўся der Verpútz ist ábgebröckelt;

2. (разбурыцца) zusámmenfallen* vi (s), éinstürzen vi (s)

зла́зіць

1. (спусціцца адкуль-н.) hinúnterklettern vi (s), hinúntersteigen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); herúnterklettern vi (s), herúntersteigen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць);

2. (выйсці – пра пасажыра) áussteigen* vi (s);

3. (пра скуру, фарбу) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s) (адваліцца)

адпа́сці

1. (адваліцца) (áb)fállen* vi (s), lósgehen* vi (s);

2. (страціць сілу, сэнс) wégfallen* vi (s); fórtfallen* vi (s), entfállen* vi (s); gégenstandslos wérden;

пыта́нне адпа́ла die Fráge ist gégenstandslos gewórden;

у мяне́ адпа́ла ахво́та die Lust ist mir vergángen, ich habe die Lust verlóren;

3. (адлучыцца) ábfallen* vi (s); áusscheiden* vi (s); sich lóslösen

адысці́

1. (пакінуць) sich zurückziehen*, wéggehen* vi (s);

2. (пра цягнік і г. д.) ábfahren* vi (s);

3. (адхіліцца) ábkommen* vi (s), ábweichen* vi (s) (ад чаго-н. von D);

4. (парваць сувязь) sich entfrémden (ад каго-н., чаго-н. D); sich ábwenden* (von D);

5. (адваліцца) ábgehen* vi (s), ábfallen* vi (s); sich áblösen;

6. (скончыцца, мінуць) vorübergehen* vi (s), zu Énde sein;

7. (ажыць, адтаць) wíeder zu sich kómmen*, wíeder áufleben; wíeder warm wérden;

8. (перайсці ва ўласнасць каму-н.) j-s Éigentum wérden