панаклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і панакла́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго.

1. Накласці на што-н. ці куды-н. вялікую колькасць чаго-н.

П. дроў на машыны.

2. Аблажыць многіх падаткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обдерни́ть сов., спец. абдзернава́ць, аблажы́ць (абкла́сці) дзёрнам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обложи́ть сов.

1. в разн. знач. аблажы́ць, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць;

ту́чи обложи́ли не́бо хма́ры аблажы́лі не́ба;

обложи́ло язы́к аблажы́ла язы́к;

обложи́ть нало́гом аблажы́ць пада́ткам;

2. (вокруг кого-, чего-л.) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць;

обложи́ть поду́шками (кого) аблажы́ць (абкла́сці) паду́шкамі (каго);

3. (отделать, облицевать) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць, абліцава́ць, мног. паабліцо́ўваць;

4. охот. абкружы́ць, аступі́ць; см. обкла́дывать​ 2;

5. (обругать) груб., прост. аблажы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абкласці, аблажыць чым‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Паабкладаць капцы саломай. Паабкладаць падаткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблажы́цца, ‑лажуся, ‑ложышся, ‑ложыцца; зак.

1. Аблажыць сябе чым‑н., накласці вакол сябе чаго‑н. Задумаўся Загорын.. Ён аблажыўся кнігамі, часопісамі. Алешка.

2. Пакрыцца чым‑н. па ўсёй паверхні. Неба аблажылася хмарамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Накласці на што‑н. або куды‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Панакладаць дроў на машыны. □ Панакладалі вазы [сена] — ладныя, шырокія — і пакуль паўціскалі ды абхарошвалі, і ноч надышла. Скрыган.

2. Аблажыць каго‑н. вялікай колькасцю якіх‑н. падаткаў або аблажыць якімі‑н. падаткамі ўсіх, многіх. [Ганна Кухарава:] Усе багатыры злуюць .. Нібыта гэта праз вас і развёрсткі панакладалі больш на іх. Крапіва.

3. Накласці, раскласці што‑н. у многіх месцах. Боганчык засіпеў, гледзячы на дарогу ў туман: — На-шы... І агнёў панакладалі, чакаючы... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осади́ть​I сов.

1. (подвергнуть осаде) воен. аблажы́ць, абкружы́ць; асадзі́ць;

2. перен. (окружить) акружы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абло́г 1, аблога ’неапрацаваная зямля, поле, якое не ўзорваецца некалькі год’, аблогаваць ’зарастаць дзірваном’ (Нас.), аблогам ляжаць ’хварэць’ (КЭС) < ob‑logъ, гл. лог, легчы, ляжаць. Рэканструкцыя на падставе ўкр. обліг, польск. obłóg, славац. obľah. Арэал недастатковы для праславянскай рэканструкцыі. Гл. Выгонная, Лекс. Палесся, 43.

Абло́г 2, аблу͡ог ’пчолы перад раеннем’ (Сержп.) да аблажыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обволо́чь сов.

1. (о тучах, облаках) аблажы́ць; (о тумане, дыме) засла́ць, мног. пазасціла́ць;

2. мед. зацягну́ць, абвалачы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обле́чь​II сов.

1. (обволочь) аблажы́ць;

2. (о платье и т. п.) абня́ць, прыста́ць (да чаго); см. облега́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)