Verbum

обложи́ть сов.

1. в разн. знач. аблажы́ць, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць;

ту́чи обложи́ли не́бо хма́ры аблажы́лі не́ба;

обложи́ло язы́к аблажы́ла язы́к;

обложи́ть нало́гом аблажы́ць пада́ткам;

2. (вокруг кого-, чего-л.) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць;

обложи́ть поду́шками (кого) аблажы́ць (абкла́сці) паду́шкамі (каго);

3. (отделать, облицевать) аблажы́ць, абкла́сці, мног. паабклада́ць, паабкла́дваць, абліцава́ць, мног. паабліцо́ўваць;

4. охот. абкружы́ць, аступі́ць; см. обкла́дывать​ ²;

5. (обругать) груб., прост. аблажы́ць;