абві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удратава́ць

‘абвіць што-небудзь дротам’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удрату́ю удрату́ем
2-я ас. удрату́еш удрату́еце
3-я ас. удрату́е удрату́юць
Прошлы час
м. удратава́ў удратава́лі
ж. удратава́ла
н. удратава́ла
Загадны лад
2-я ас. удрату́й удрату́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час удратава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абвіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абвіваць — абвіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абвіць усё, многае. Хмель паабвіваў ганкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абві́ўка, ‑і, ДМ ‑віўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. абвіваць — абвіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аві́ць, аўю, аўеш, аўе, аўём, аўяце; пр. авіў, авіла, авіло; зак.

Тое, што і абвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пови́ть сов.

1. (спеленать) спаві́ць;

2. (обвить) абві́ць, абмата́ць, абкруці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апле́сці, -ляту́, -ляце́ш, -ляце́; -ляцём, -лецяце́, -ляту́ць; -лёў, -ляла́, -ло́; -ляці́; -ле́цены; зак.

1. што. Пакрыць перапляценнем з чаго-н., абвіць чым-н. гнуткім.

А. гаршчок.

2. перан., каго-што. Хітрыкамі аблытаць, ашукаць і пад. (разм.).

|| незак. аплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́калаціць ’абмалаціць, абвіць (снапы)’ (БРС); ’выбіць дробную салому з буйных снапоў саломы; выбіць (што-небудзь)’ (Шат.); ’вытрасці што-небудзь’ (Касп.). Гл. калаціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перашы́ўка (піряшы́ўка) ’перагародка ў хаце’ (Мат. Маг.). Да пера- і шыць (гл.), адно са значэнняў якога ’прыбіваць’, параўн. абшыць ’абвіць дошкамі’, перабіўка ’тонкая перагародка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)