усплёснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр.
Плёснуць, з шумам узняць уверх (ваду, вадкасць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Аднакр. да шпокаць.
2. каго. Разм. Забіць, застрэліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што і чым.
Аднакр. да шпурляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
труна́ ж. гроб м.;
◊ увагна́ць у ~ну́ — вогна́ть в гроб;
ле́гчы ў ~ну́ — лечь в гроб;
перавярну́ўся б у ~не́ — переверну́лся бы в гробу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нуда́ 1 ’нячыстасць на целе і на галаве; бядота, голад; сум, нудота’ (Нас.), ’нудота, сум; моташнасць’ (Бяльк., Гарэц., Шат., Сл. ПЗБ), ’маркота; бядота’ (Касп.), ’сум, гора; галеча’ (Яруш.), ’маркота, сум, хандра’ (Мал.), ’маркота; вошы’ (Пятк. 2), ’хвароба раслін’ (Сцяшк.), ’галеча, нястача’ (Нік. Очерки), ’моташнасць’ (ТС), ну́джа ’моташнасць; сум, маркота’ (Клім.), ’нудны чалавек’ (ТС), укр. нуда́ ’маркота, сум; моташнасць’, рус. нуда́ ’прымус; надаедлівасць; сум, маркота; спёка; насякомыя (камары, машкара і інш.); кароста, нячыстасць на целе; цяжкае становішча, турбота, голад’, польск. nuda ’маркота; нудота; сум; вошы; нудны чалавек’, славен. nȗdo, nüda ’заробак, плата’, серб.-харв. кайк. nuda ’тс’. Вытворнае ад *nuditi (гл. нудзіць), насуперак Фасмеру (3, 88: нудить ад нуда), як хада ад хадзіць і пад.
Нуда́ 2 ’так, але’ (карэл., Нар. лекс.). Відаць, запазычана з рус. прастамоўн. ну да́ ’тс’ < ну (гл.) і да ’так’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
та́к-ся́к нареч., разг., в знач. сказ. ся́к-та́к, та́к-ся́к;
ну э́то ещё та́к-ся́к ну гэ́та яшчэ́ ся́к-та́к (та́к-ся́к).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарачыня́, -і́, ж.
1. Гарачае, моцна нагрэтае паветра.
У хаце была г.
Ну і г. сёлета ў ліпені!
2. Цеплыня арганізма, выкліканая прылівам крыві ў час моцнага душэўнага ўзбуджэння.
Усё цела налілося гарачынёй.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падагну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.
Загнуць знізу ці пад што-н.
П. падол.
П. ногі пад сябе.
|| незак. падгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падгіба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падкалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. (разм.).
1. што. Калупнуўшы, падчапіць, прыпадняць спаднізу.
П. сухі пянёк.
2. каго (што). Тое, што і падкалоць¹ (у 2 знач.).
П. з’едлівай заўвагай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што (разм.).
Падпісаць, паставіць свой подпіс пад чым-н. спехам ці не чытаючы таго, што падпісваеш.
П. загад.
|| незак. падма́хваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)