падве́ржаны, ‑ая, ‑ае.

Які падвяргаецца чаму‑н., якому‑н. уздзеянню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшчо́ўкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Шчоўкаць у такт чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патака́льнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто патакае каму‑, чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераабучы́цца, ‑абучуся, ‑абучышся, ‑абучыцца; зак.

Абучыцца нанава, чаму‑н. іншаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процідзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каму-чаму.

Аказваць процідзеянне, супраціўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто выкладае ў школе, а таксама наогул асоба, якая вучыць чаму-н.

Н. мовы і літаратуры.

2. Той, хто наогул з’яўляецца натхняльнікам, хто кіруе, вучыць чаму-н.

Духоўныя настаўнікі.

3. Той, хто дапамагае каму-н. асвоіць спецыяльнасць на прадпрыемстве, прывівае працоўныя навыкі.

|| ж. наста́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наста́ўніцкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Н. калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дані́на, -ы, ж.

1. Натуральны або грашовы падатак, які плаціла насельніцтва свайму князю, феадалу або пераможцу ў бітве (гіст.).

Абкласці данінай.

Сам Царград плаціў даніну Полацку.

2. каму. Ахвяраванне, дар каму-н.

Хадзіў, зняўшы шапку, і збіраў даніну.

3. перан., чаго. Тое, што трэба аддаць як належнае; аддзяка за што-н.

Д. павагі.

Д. ўдзячнасці людской.

4. перан., чаму. Вымушаная ўступка чаму-н.

Д. модзе.

Д. часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крытэ́рый, -ю, мн. -і, -яў, м. (кніжн.).

Прыкмета, на аснове якой даецца ацэнка чаму-н., робіцца класіфікацыя чаго-н.

К. для падзелу твораў мастацтва.

К. для вызначэння пераможцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здра́да, -ы, М -дзе, мн. -ы, здрад, ж.

1. Здрадніцтва інтарэсам радзімы, пераход на бок ворага.

З. радзіме.

2. Парушэнне вернасці каму-, чаму-н.

З. сябру.

З. ідэалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здра́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто здрадзіў каму-, чаму-н., прадаў каго-, што-н.

З. народа.

|| ж. здра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. здра́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)