спабо́рнік, ‑а, м.
Уст. Чалавек, які прымае ўдзел у спаборніцтве. Спаборнікі не хочуць, каб іхнія машыны прастойвалі лішне на рамонтных канавах. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрапрыво́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Спец. Устройства для прывядзення ў рух механізма або машыны, у якім крыніцай механічнай энергіі з’яўляецца электрычны рухавік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гру́кат, ‑у, М ‑каце, м.
Вельмі моцны, раскацісты шум. Грукат гармат зліўся ў суцэльную кананаду. Шашкоў. Стукат і грукат, Машыны навокал снуюць. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стані́на, ‑ы, ж.
1. Аснова, на якой манціруюцца асобныя часткі машыны або станка. Станіна экскаватара. Станіна турбіны.
2. Станок (у 3 знач.), лафет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кале́ктар м., в разн. знач. колле́ктор;
бібліятэ́чны к. — библиоте́чный колле́ктор;
каналізацы́йны к. — канализацио́нный колле́ктор;
к. дына́ма-машы́ны — колле́ктор дина́мо-маши́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паса́дачны в разн. знач. поса́дочный;
~ная пляцо́ўка — ав. поса́дочная площа́дка;
~ная бу́льба — поса́дочный карто́фель;
~ныя машы́ны — с.-х. поса́дочные маши́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перагрузі́цца сов., в разн. знач. перегрузи́ться;
п. з машы́ны на машы́ну — перегрузи́ться с маши́ны на маши́ну;
п. рабо́тай — перегрузи́ться рабо́той
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ка́мера ’ізаляванае памяшканне спецыяльнага прызначэння’, ’пустая ў сярэдзіне частка прыбора, машыны’, ’унутраная абалонка шыны, мяча’ (ТСБМ), ’дзірка ў верхнім камені жорнаў’ (лаг. Шатал.). Новае запазычанне з с.-лац. camera ’пакой’ (або з ням. Kammer ’камора’) праз польск. ці рус. мовы (Слаўскі, 2, 390–392; Фасмер, 2, 174; Шанскі, 2 (К). 36–37). Больш старое запазычанне ў бел. гаворках і больш пашыранае камора (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Турлі́ць ‘трубіць, тарахцець, шумець (пра машыны)’ (пух., З нар. сл.). Гукапераймальнае ўтварэнне, параўн. турли́ти ‘піць у вялікай колькасці’; рус. турли́ть ‘спешна што-небудзь рабіць’, польск. turlikać ‘звінець, брынкаць’, н.-луж. turlíkaś, чэш. мар. turlíkat ‘няўмела іграць на музычным інструменце’; сюды ж, мажліва, ід. tur(lík)as ‘падсмейвацца, кпіць’, якое Астравух (Ідыш-бел. сл., 808) параўноўвае з польскім turlíkać. Гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́зірнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Выглянуць. [Незнаёмец:] — Вызірні па дарогу і палічы машыны, колькі іх ідзе? Чорны. З-за снежных хмар вызірнуў месяц. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)